کاوش موضوع شمع
صفحه اصلی
شمع
شَمع (به عربی: شمعة) یا در فارسی شَماله، کِندیل (به انگلیسی: Candle) یا سپندار و به زبان یونانی باستان " لوکنوس "(به معنای چراغ) برای منبع نور و گاهی برای تولید گرما به کار می‌رود و شامل یک ریسمان یا فتیلهٔ جاسازی‌شده و یک تودهٔ جامد از سوخت (معمولاً موم و اغلب پارافین نفتی) است.
قبل از اختراع لامپ، شمع و چراغ‌های نفتی برای روشنایی استفاده می‌شدند. اما امروزه از شمع برای روشنایی اضطراری در هنگام قطع برق یا برای ایجاد یک محیط رمانتیک یا در مراسم مذهبی و یاد بودها، ابزاری جهت نیایش و دعا و گاه به عنوان هدیه یا دکوری در منازل و جشنها نیز استفاده می‌شود (به عنوان مثال در رسوم ازدواج ایرانی، آینه و شمعدان یک عضو جدانشدنی سفرهٔ عقد و مراسم‌های بعد از آن بوده و بعدتر در خانه‌ای که زن و شوهر با هم در آن زندگی می‌کنند، به عنوان نشانه‌ای از عهدی که با هم بسته‌اند و معمولاً در جایی از دکوراسیون خانه که جلب توجه کند، تا زمان دوام عهدشان، با توجهی ویژه نگهداری می‌شود. (کارکرد نوستالژیک شمع)
در سالهای اخیر کادو دادن شمع های تزئینی، باکس گل شمعی و انواع ست شمع (که شامل چندین شمع با ساختاری متناسب با هم را "ست شمع" گویند) رایج گردیده است. در بین مردم ایران زمین هدیه دادن نور و روشنایی یکی از زیباترین هدایا میباشد.
شمع معطر در رایحه‌درمانی مورد استفاده قرار می‌گیرد که ضمن ایجاد فضایی دلنشین و کاهش استرس های روزمره ، در مدیتشین با شعله شمع نیز از شمع استفاده میگردد.
شمع مومی را برای اولین بار فنیقی‌ها ساختند. در قرن هجدهم شمع از روغن نهنگ ساخته می‌شد و چون روشنایی این شمع، که معروف به شمع کافوری بود، خوب و ثابت بود، بعداً «بالِن» به عنوان واحد روشنایی انتخاب شد. در سال ۱۸۲۳ شمع‌های گچی و پارافینی نیز به بازار آمد. سازندگان این دو شمع، دو مخترع فرانسوی به نام سیمونَن (Simonin) و مانژو (Manjot) بودند.
نکات ایمنی شمع... بیشتر در ویکی پدیا
